نگاهی به خودروها

ماشین وسیله نقلیه ای است که دارای چرخ بوده و تعداد کمی مسافر را حمل می کند و توسط موتور یا موتور حرکت می کند. به خودروها خودرو یا وسایل نقلیه موتوری نیز گفته می شود. کامیون ها و اتوبوس ها نیز وسایل نقلیه موتوری هستند. با این حال، کامیون ها و اتوبوس ها بزرگتر از اتومبیل ها هستند و بارهای سنگین تری را حمل می کنند.
امروز برای کسی سخت است که تصور کند زندگی قبل از وجود ماشین ها چگونه بوده است. خودروها و سایر وسایل نقلیه موتوری سفر در داخل شهر یا قاره را برای مردم آسان کرده اند. آنها همچنین بر محل زندگی مردم تأثیر گذاشته اند. مردم زمانی مجبور بودند در نزدیکی شغل خود زندگی کنند، اما اکنون می توانند دورتر زندگی کنند و با ماشین به محل کار خود بروند.
با این حال خودروها و سایر وسایل نقلیه موتوری نیز مشکلاتی را به همراه داشته اند. سالانه ده ها هزار نفر در تصادفات رانندگی کشته یا مجروح می شوند. شهرها اغلب مملو از ترافیک بزرگ هستند. و بنزین یک منبع محدود است که وقتی به عنوان سوخت سوزانده می شود، جو را آلوده می کند.

اگر قصد خرید لوازم جانبی خودرو را دارید می توانید لوازمی مانند پمپ باد فندکی، دوربین جلو خودرو ، آینه مانیتوردار و دستگاه پولیش خودرو را از سایت بانه ناب خریداری کنید.

انواع خودرو

بدنه خودرو انواع مختلفی دارد. در روزهای اولیه، بیشتر خودروها باز بودند، بدون سقف ثابت. اکنون به غیر از کانورتیبل ها، اکثر خودروها بسته هستند. رایج ترین سبک ها شامل کوپه و سدان است. کوپه یک ماشین دو در با صندلی عقب کوچک است. یک سدان معمولا دارای چهار در است و چهار تا شش نفر را در خود جای می دهد. سدان هایی با درب عقب بالابر، هاچ بک نامیده می شوند. خودروهای اسپرت کم ارتفاع ساخته می شوند و معمولاً صندلی عقب ندارند. استیشن واگن ها ظرفیت حمل اضافی دارند. با این حال، در پایان قرن بیستم، آنها بیشتر با مینی‌ون‌ها و وسایل نقلیه کاربردی ورزشی (SUV) جایگزین شدند. برخی از خودروها به طور ویژه برای استفاده در مسابقات طراحی و ساخته شده اند.

قطعات یک ماشین

همه خودروها دارای قطعات اولیه خاصی هستند. بدنه خودرو پوسته بیرونی است که قطعات مکانیکی خودرو و سرنشینان آن را در بر می گیرد. اکثر بدنه های خودرو از فولاد ساخته شده اند، اما برخی از آنها از پلاستیک قوی یا فایبرگلاس ساخته شده اند. بدنه به شاسی متصل است. این شامل یک قاب است که تمام قسمت های اصلی دیگر خودرو را در کنار هم نگه می دارد. این قطعات دیگر عبارتند از موتور، سیستم فرمان، ترمزها و چرخ ها.

ماشین ها چگونه کار می کنند

راننده با فشار دادن روی پدال‌ها، ماشین را به حرکت در می‌آورد و بایستد و فرمان را می‌چرخاند تا ماشین را به کجا هدایت کند. پدال ها و فرمان کار می کنند زیرا بخشی از یک سیستم بزرگتر هستند.

موتور و قطعات مربوطه

بیشتر خودروها از موتورهای احتراق داخلی استفاده می کنند. در چنین موتوری مخلوطی از هوا و بنزین از طریق سوپاپ ها وارد سیلندر لوله ای می شود. در آنجا این مخلوط باعث ایجاد انفجارهای کوچک می شود. هر انفجار گازهایی تولید می کند که به سرعت منبسط می شوند و به وسیله ای به نام پیستون در یک سر سیلندر فشار می آورند. با انبساط و انقباض گازها، پیستون بالا و پایین می رود. میله های متصل به پیستون این حرکت را به نیرویی تبدیل می کند که در نهایت چرخ ها را می چرخاند. اکثر موتورهای خودرو دارای چهار تا هشت سیلندر هستند.
مخلوط هوا و سوخت که وارد موتور می شود به خودی خود نمی تواند مشتعل شود. نیاز به جرقه الکتریکی دارد. این از دستگاه هایی به نام شمع می آید. آنها جریان الکتریکی خود را از باتری دریافت می کنند. چراغ‌های خودرو، بوق، چراغ‌های راهنما، برف پاک‌کن‌های شیشه جلو، استارت و ابزارهایی مانند نشانگر بنزین نیز توسط باتری تغذیه می‌شوند.
یک سیستم اگزوز گازهای سوخته را از موتور به صدا خفه کن منتقل می کند. صدا خفه کن گازها را خنک می کند. همچنین فشار آنها را کاهش می دهد. این کار صدای خروجی از لوله اگزوز را کاهش می دهد.
خودروهای مدرن به وسیله ای به نام مبدل کاتالیزوری نیز مجهز هستند. مبدل کاتالیزوری از مواد شیمیایی برای کاهش آلودگی اگزوز استفاده می کند.
یک موتور احتراق داخلی بسیار داغ می شود. بنابراین خودروها باید دارای سیستم خنک کننده باشند. در یک سیستم خنک کننده مایع، مایع خنک کننده (آب و ضد یخ) از طریق گذرگاه های اطراف سیلندرها جریان می یابد و این گرما را منتقل می کند. سپس مایع خنک کننده داغ از طریق رادیاتور پمپ می شود تا خنک شود. برخی از موتورها توسط جریان هوا خنک می شوند و مایع خنک کننده ندارند.

پیشرانه

موتور نیرویی را برای به حرکت درآوردن ماشین فراهم می کند، اما چیز دیگری باید چرخ ها را بچرخاند. قسمت‌هایی از خودرو که نیرو را از موتور به چرخ‌ها منتقل می‌کنند، با هم موتور نیرویی را برای به حرکت درآوردن ماشین فراهم می کند، اما چیز دیگری باید چرخ ها را بچرخاند. قسمت‌هایی از خودرو که نیرو را از موتور به چرخ‌ها منتقل می‌کنند، با هم پیشرانه قدرت نامیده می‌شوند. هنگامی که یک خودرو در حال استارت زدن یا حرکت در سربالایی است موتور باید قدرت بیشتری نسبت به زمانی که در حال حرکت در سطح زمین است، ارائه دهد. گیربکس از دنده برای کاهش یا افزایش سرعت و قدرت موتور استفاده می کند. شفت (میله)محرک نیرو را از گیربکس به اکسل که چرخ ها را به هم متصل می کند حمل می کند.

سایر قطعات مکانیکی

هنگامی که یک ماشین در حال حرکت است، مهم است که بتوانید آن را متوقف کنید. هنگامی که راننده پدال ترمز را فشار می دهد، پیستون ها مایع را از طریق لوله های کوچک و انعطاف پذیر به ترمز در هر چرخی که خودرو را متوقف می کند، وادار می کند.
چرخ های خودرو بخشی از سیستمی به نام سیستم تعلیق هستند. این شامل فنرهایی است که ضربه ها را جذب می کند و کمک فنرهایی که حرکت فنر را کاهش می دهند. لاستیک های پر از هوا یک ماشین نیز باعث کاهش سرعت رانندگی می شود. لاستیک ها دارای سطوح ناهمواری هستند که از لغزش آنها بر روی سطوح لغزنده یا شل جلوگیری می کند.

تاریخچه

اولین خودروی واقعی ماشینی بود که دارای سه چرخ بود و با بخار کار می کرد. این بنا توسط نیکلاس-ژوزف کوگنوت فرانسوی در سال 1769 ساخته شد. سنگین بود و بسیار کند حرکت می کرد. بسیاری از تولیدکنندگان در اواخر دهه 1890 و اوایل دهه 1900 خودروهای بخار را تولید کردند. نقطه ضعف بخار این بود که قبل از حرکت ماشین باید آب را به جوش می آوردند.
در همین دوره سازندگان دیگر خودروهایی تولید کردند که با موتورهای الکتریکی کار می کردند. خودروهای برقی به آرامی کار می‌کردند و به راحتی کار می‌کردند. با این حال، آنها در سرعت های بالا خوب نمی دویدند. آنها همچنین باید باتری های خود را هر 50 مایل (80 کیلومتر) یا بیشتر شارژ می کردند.

موتورهای گازسوز

اتین لنوآر فرانسوی در سال 1860 یک موتور احتراق داخلی با موتور بنزینی را توسعه داد. در سال 1876 نیکولاس اتو آلمانی یک موتور بنزینی بهبود یافته ساخت. موتورهای بنزینی نسبت به انواع دیگر قابل اعتمادتر هستند. برادران Charles E. و J. Frank Duryea اولین خودروی موفق بنزینی را در ایالات متحده در سال 1893 ساختند. به زودی چندین نفر کارخانه هایی را برای تولید اتومبیل راه اندازی کردند.

توسعه صنعت خودرو

هنری فورد اولین خودروی خود را در سال 1896 در دیترویت ساخت. فورد خط مونتاژ را در سال 1913 معرفی کرد. این امر باعث شد تا تولید بسیاری از خودروها به سرعت بسیار آسان شود. کارگران خط مونتاژ در یک مکان می مانند و در حین عبور قطعات روی نوار نقاله تنها یک کار را انجام می دهند. فورد به زودی میلیون ها خودرو فروخت. نسخه مدل T از محبوبیت خاصی برخوردار بود. چندین شرکت دیگر نیز در این زمان تأسیس شد.

نوآوری ها

در دوره پس از جنگ جهانی اول (1914-1918)، کارکرد خودروها آسان‌تر و راحت‌تر شد. بدنه و بخاری فولادی رایج شد. پس از جنگ جهانی دوم (1939-1945) خودروسازان شروع به استفاده از فرمان برقی، ترمزهای برقی و کنترل های اتوماتیک برای پنجره ها و صندلی ها کردند. تهویه مطبوع نیز موجود شد.
در اواخر دهه 1950، خودروهای جمع و جور اروپایی مانند فولکس واگن بیتل باعث ایجاد حس و حال شد. خودروسازان در ایالات متحده از سال 1959 خودروهای جمع و جور خود را ساختند.

مشکل سوخت

بنزینی که در خودروها استفاده می شود از نفت است. از آنجایی که ایالات متحده شروع به استفاده از منابع نفتی خود کرد، به کشورهای دیگر نیز توجه بیشتری کرد. در سال 1973، کشورهای تولیدکننده نفت، ارسال نفت به کشورهای مورد نیاز را متوقف کردند. این باعث گرانی و صف های طولانی در پمپ بنزین ها شد. همچنین خودروسازان را وادار به تولید خودروهایی کرد که بنزین چندانی مصرف نمی کردند. شرکت های ژاپنی به ویژه در این زمینه موفق بودند.
خودروها نیز باعث آلودگی گسترده هوا می شوند. با سوختن بنزین گازهای مضر تولید می کند. انواع جدید بنزین و مبدل های کاتالیزوری به رفع مشکل کمک کردند. با این حال، برخی از دانشمندان این گازها را عامل مشکلی به نام گرمایش جهانی می دانند. دانشمندان و دیگران در دهه 1990 بیشتر نگران شدند. بسیاری از رانندگان خودروهای سواری خود را با SUV جایگزین کرده بودند. چنین خودروهایی مقادیر زیادی گاز مصرف می کنند و گازهای مضر بیشتری تولید می کنند.
در قرن بیست و یکم، برخی از خودروسازان وسایل نقلیه ای ساخته بودند که از منابع انرژی جایگزین استفاده می کردند. برخی از آنها با سوخت زیستی (مانند اتانول) یا باتری کار می کردند. موفق ترین خودروهای جایگزین هیبریدی نام داشتند. آنها با ترکیبی از بنزین و برق کار می کردند.

ایمنی

ایمنی خودرو موضوعی است که ادامه دارد. خودروهای اولیه برای سوار شدن بسیار خطرناک بودند. از آن زمان خودروسازان برای ایجاد خودروهای ایمن‌تر تلاش کردند. آنها وسایلی مانند کمربند ایمنی و کیسه هوا را برای محافظت از سواران در هنگام تصادف نصب کردند. آنها همچنین سعی کرده اند نحوه ساخت خودروها و مواد مورد استفاده در ساخت خودروها را بهبود بخشند تا خودروها از تصادف بهتر جان سالم به در ببرند.